Τα στοιχεία αυτής της έρευνας είναι ό,τι πρέπει, για να πάμε να τα δείξουμε όλοι μαζί σε όλα αυτά τα golden boys των εταιρειών που φωνάζουν για τις αρνητικές επιπτώσεις της πειρατείας στη μουσική, καθώς η έρευνα για το διαμοιρασμό media και τις συνήθειες κατανάλωσης περιεχομένου του κοινού στις ΗΠΑ και τη Γερμανία αποδεικνύει ότι όσοι μοιράζονται αρχεία μεταξύ τους (ναι, αυτοί οι… πειρατές!), είναι ουσιαστικά οι καλύτεροι πελάτες της μουσικής βιομηχανίας.
Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ο υπογράφων, ως λάτρης του βινυλίου, προτού να πάει να αγοράσει δίσκους πρώτα κατεβάζει για να ακούσει και μετά πηγαίνει να κάνει την αγορά. Η έρευνα αποδεικνύει ότι αυτή είναι μια πρακτική που ακολουθείται συχνά και από αρκετούς. Όσοι δηλώνουν ότι κάνουν P2P file sharing (ναι εδώ εννοούμε Peer to Peer, μήπως απαγορεύεται και να το γράψουμε;), αποδεικνύεται (και λογικά!) ότι έχουν μεγαλύτερες μουσικές συλλογές από τα… “καλά” παιδιά που δεν κατεβάζουν.
Στη Γερμανία τα ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ότι οι φίλοι του P2P αγοράζουν τρεις φορές περισσότερη μουσική από ότι όσοι δεν κατεβάζουν μέσω P2P. Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των δηλωμένων P2P χρηστών στο γερμανικό δείγμα είναι πολύ μικρό για να είναι στατιστικά αξιόπιστο.
Μήπως τελικά, όσοι κατεβάζουν μουσική, έστω και παράνομα, είναι ενθουσιώδεις με τη μουσική και είναι εκείνοι που στηρίζουν τη μουσική βιομηχανία; Για σκεφτείτε το… και ρίξτε ένα σχόλιο για το πώς σας φαίνεται αυτό ως ενδεχόμενο.
Θα πρέπει, βέβαια, εδώ θα σπεύσουμε να πούμε ότι δεν προωθούμε την παράνομη διακίνηση περιεχομένου στο ίντερνετ, καθώς πρέπει πάντοτε να σεβόμαστε τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών.
Arrrr!!
Μου φαίνεται λογικό κάποιος που γενικά ασχολείται με την μουσική, και κατεβάζει και “παράνομα” τραγούδια, να είναι διατεθειμένος να αγοράσει κι όλας αν κρίνει ότι αξίζουν.
(Το ίδιο -φυσικά- ισχύει και στο software)
Περιμέναμε έρευνα για να το διαπιστώσουμε;
Εννοείται και υπονοείται οτι οι κολλημένοι με την μουσική είναι αυτοί που θα κατεβάσουν και σε μεγάλη ποσότητα!
Αυτοι πού κατεβάζουν 2-3 τραγουδάκια έτσι κι αλοιός δεν ήταν ποτέ “απειλή”.
Αυτοί οι κολλημένοι με την μουσική (παρών!) ήταν πάντα και οι μόνοι που θα στήριζαν και την “βιομηχανία”.
Οι πωλήσεις βινυλίου ολοένα και αυξάνονται εν έτη 2012, ο κόσμος εξακολουθεί να πηγαίνει σε live και σε καινούργια συγκροτήματα που χωρίς torrents και soulseek δεν υπήρχε περίπτωση να τους μάθει ο κόσμος, και γενικότερα η μουσική βιομηχανία εξακολουθεί να στηρίζεται, ίσως και περισσότερα απο προ p2p.
Και όλλα αυτά χάριν στους κακούς πειρατές!
Αυτά τα φωνάζαμε χρόνια τώρα!
Τουλάχιστον έχουμε και μια επίσημη έρευνα να το αποδεικνύει!
Βλέπω απ’ τον εαυτό μου πως η έρευνα επιβεβαιώνεται. Απ’ την παρέα μου είμαι αυτός που κατεβάζω μανιωδώς και περισσότερο και ταυτόχρονα είμαι αυτός ο οποίος έχει αγορασμένες και ταινίες (Blu-Ray παρακαλώ) και παιχνίδια υπολογιστή και CD μουσικής. Όσοι δε μπαίνουν καν στη διαδικασία να κατεβάσουν, βολεύονται με κάποιο φίλο που έχει και μεγάλη συλλογή παράνομου υλικού, οπότε και δεν ασχολούνται με το να αγοράσουν κάτι. Οπότε ναι, ισχύει!
Για να συμπληρώσω και τον πιο πάνω συλλογισμό, στην εποχή μας κάποιος ο οποίος δε κατεβάζει συνήθως δεν ασχολείται κιόλας με CD, ταινίες, software κλπ. Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις, αλλά πλεόν είναι αυτό που λέει η λέξη: εξαιρέσεις. Αντίθετα, κάποιος που κατεβάζει και κατεβάζει πολύ πράμα, μπορεί να εκτιμήσει πιο εύκολα μια ταινία ή ένα άλμπουμ μουσικής. Εγώ προσωπικά κατεβάζω ταινίες, αλλά όταν μια ταινία πιστεύω ότι αξίζει και θέλω να την απολαύσω στο home cinema μου, τότε την αγοράζω -ακ και κάνω μια έρευνα αγοράς απ’ το Internet. Εκ των πραγμάτων με τις τιμές των CD/ταινιών/προγραμμάτων κλπ και με το πλήθος όλου αυτού του υλικού, είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος να έχει μια τανιοθήκη με 100 ταινίες, 200 CD και καμιά 50αριά προγράμματα. Καλύτερα να πάρει αμάξι με τόσα λεφτά. Όμως, μια μικρή ταινιοθήκη όλη μπορούν να την κάνουν. Απ’ την άλλη τώρα, πιστεύω πως λόγω YouTube αλλά και των φίλων που έχουν το υλικό, όμως κυριότερα των ΤΙΜΩΝ των CDs/ταινιών κλπ, ο κόσμος δεν αγοράζει πια τίποτα. Οπότε, θέλοντας και μη οι εταιρίες αυτές κρέμονται απ’ όσους κατεβάζουν πολύ υλικό, καθώς είναι πιο πιθανό κάποιος που κατεβάζει πολύ πράμα να εκτιμήσει μια ταινία και να πει “κομμάτια να γίνει… Συνέχεια »
by the way γιατί δεν γκρινιαζαν τόσο στην εποχή της κασσέτας;…….
Καποτε ειχα διαβασει μια φραση και την ειχα συγκρατησει:
” Η ελεγχομενη πει-ρατια κανει καλο “
Εγώ μάλλον διαφωνώ. Προφανώς αυτοί που δεν ακούνε πολύ μουσική, δεν θα αγοράσουν μουσική. Αντίθετα αυτοί που κατεβάζουν έχουν περισσότερες πιθανότητες να αγοράσουν. Το ζήτημα είναι τα χαμένα έσοδα από την δεύτερη κατηγορία για τις δισκογραφικές. Όπως φαίνεται(κι αν το διαβάζω σωστά) από το πινακάκι που παρουσιάζεται παραπάνω, είναι μεν σωστό ότι αυτοί που δεν κατεβάζουν μουσική, δεν αγοράζουν κιόλας, ένα μεγάλο ποσοστό όμως αυτών που κατεβάζουν με P2P δεν πληρώνει για μουσική.
προσωπικα κατεβαζω αρκετη μουσικη αλλα δεν αγοραζω cd. θα ηθελα ομως αν ειχα την οικονομικη δυνατοτητα να κανω μια συλλογη με αυθεντικα αλμπουν καλλιτεχνων που πραγματικα το αξιζουν. και στην τελικη αυτος ειναι ο βασικοτερος τροπος για να στηριξεις τους μουσικους και να τους ενθαρρυνεις να συνεχισουν τη δουλεια τους…
και τουλαχιστον στο αμεσο μελλον εχω καποια συγκεκριμενα αλμπουμ στο στοχο και μακροπροθεσμα θελω να αγορασω οτι εχουν βγαλει απο την αρχη της πορειας τους οι αγαπημενες μου μπαντες (Muse και Coldplay).
Τα αυτονόητα δηλαδή! Αν κάποιος ακούει πολύ μουσική είναι φυσικό να μην την έχει αγοράσει όλη αυτή τη μουσική. Δεν είμαστε όλοι δυσεκατομμυριούχοι. Και απο εκεί και πέρα όταν κάποιος είναι fan και κατασταλάξει κάπου αγοράζει καθόσον κρίνει και μπορεί για να στηρίξει την προσπάθεια του καλλιτέχνη που πιστεύει οτι το αξίζει. Με τόσα σκουπίδια που κυκλοφορόυν δεν έχουμε λεφτά για πέταμα.
Piracy it’s the better marketing
Better than free one!
https://www.youtube.com/watch?v=TOa2pWHnxK4