Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι μεγαλώσαμε με το Splinter Cell. Μεγαλώσαμε με τον Sam Fisher και αγαπήσαμε τις περιπέτειές του. ‘Ωσπου η Ubisoft μας τα πήρε μακριά όλα αυτά, προκειμένου να τα αλλάξει. Από τα τέσσερα Splinter Cell σε τέσσερα χρόνια, πήγαμε σε… άλλα τέσσερα χρόνια χωρίς νέο παιχνίδι της σειράς. Αντέξαμε όμως, όπως άντεξε και ο Sam τόσες κακουχίες. Φτάσαμε αισίως στο 2010 λοιπόν, και το πέμπτο Splinter Cell επιτέλους είναι στα χέρια μας, μετά από αλεπάλληλες καθυστερήσεις και αλλαγές.
Προσωπικά λατρεύω την εν λόγω σειρά και έχω πολλές αναμνήσεις από την ενασχόλησή μου με τα προηγούμενα παιχνίδια. Φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο. Δεν θέλω με τίποτα να την δω να αλλάζει προς το χειρότερο. Όχι. Όχι το Splinter Cell. Όχι αυτή τη σειρά. Το Conviction ΠΡΕΠΕΙ να είναι καλό, δεν γίνεται αλλιώς.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κάποια χρόνια μετά τα γεγονότα του Splinter Cell: Double Agent, o Sam Fisher με τη βοήθεια της Grim, παλιάς συνεργάτιδάς του, επιστρέφει στο “παιχνίδι” με στόχο να βρει και να καθαρίσει τον υπεύθυνο για τον θάνατο της κόρης του. Φυσικά, δεν αργεί να ανακαλύψει ότι πίσω από τον φόνο κρύβονται πανίσχυροι άνθρωποι, που σχεδιάζουν χτύπημα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ. Το τι γίνεται από εκεί και πέρα θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας, καθώς οι ανατροπές ξεκινούν από την αρχή κιόλας του παιχνιδιού! Η ιστορία του Conviction είναι ενδιαφέρουσα από την αρχή ως το τέλος. Συνδέεται με κάποια γεγονότα του Double Agent, αλλά καταφέρνει να σταθεί μόνη της, ενώ όπως ανέφερα, οι ανατροπές ξεκινούν νωρίς και συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Στο επίκεντρο όλων αυτών βρίσκεται ο Sam, ο οποίος είναι αρκετά διαφορετικός από τον τύπο που ξέραμε, τόσο ως προς την εμφάνιση, όσο και ως προς την ψυχολογία.
Σπύρος Κλαουδάτος
Διαβάστε ολόκληρο το χορταστικό review του Splinter Cell: Conviction στο Game20.gr
ΣΥΖΗΤΗΣΗ