Medieval II: Total War | Μια βόλτα στις σκοτεινές περιόδους

, Medieval II: Total War | Μια βόλτα στις σκοτεινές περιόδουςΟ Χρόνος δεν περιμένει κανένα»1. Μια φράση που ακούστηκε πριν από 800 περίπου χρόνια και φτάνει ως τις μέρες μας γεμάτη από την σκόνη και το αίμα όλων εκείνων των ανυπόμονων… Άλλωστε ο χρόνος είναι κι ο πιο σκληρός εχθρός στην περίπτωση του Medieval II: Total War, όποιο έθνος κι αν διαλέξεις. Αναλαμβάνοντας έναν Θεϊκό ρόλο, κάτι σύνηθες στα strategy games, καλείσαι να δημιουργήσεις μια αυτοκρατορία σε ένα γεωγραφικό τερέν που απλώνεται από τις παρυφές του Νέου Κόσμου μέχρι την Μέση Ανατολή, κι από τις παγωμένες εκτάσεις του Σκανδιναβικού Βορρά έως την Σαχάρα.

Όπως όμως ήδη ανέφερα, σε αυτήν την προσπάθεια ο πλέον καθοριστικός αντίπαλος είναι ο χρόνος. Η ταχύτερη οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη θα βοηθήσει πάρα πολύ στην δημιουργία γερών βάσεων για την περαιτέρω επέκταση.

«Δεν μπορείς να αποφύγεις τον πόλεμο. Μπορείς μόνο να τον αναβάλεις αλλά αυτό θα ενισχύσει τους άλλους».2 Βγαίνοντας από το στενό πλαίσιο του παιχνιδιού και βλέποντας γενικότερα τις ιστορικές συγκυρίες, θα διαπιστώσει κανείς ότι την δεδομένη περίοδο οι πόλεμοι ήταν αναπόφευκτοι. Ο αριθμός των αντιπάλων εθνών σε συνδυασμό με την σχετικά περιορισμένη γεωγραφική έκταση έκανε την όποια προσπάθεια για σταθερότητα και ειρήνευση να βρίσκεται αυτόματα εκτός ατζέντας. Το μήνυμα ήταν σαφές: εφόσον δεν πρόκειται να αποφύγεις τον πόλεμο κάνε την πρώτη επίθεση. Αν μη τι άλλο, για να επιστρέψουμε κιόλας στο παιχνίδι, στην προκειμένη περίπτωση δικαιολογείται απόλυτα το “Total War” του τίτλου.

, Medieval II: Total War | Μια βόλτα στις σκοτεινές περιόδους«Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θα ξεχωρίσει τους δικούς του».3 Η θρησκεία παίζει βασικό ρόλο στο νέο επεισόδιο της σειράς . Μπορεί και στον προκάτοχο του, το (επίσης εκπληκτικό) “Rome: Total War” η ανέγερση ναών να βοηθούσε στην διατήρηση της τάξης εντός των πόλεων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αλλά στο “Medieval” τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν πρόκειται απλά για διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις. Ο Μεσαίωνας άλλωστε χαρακτηρίζεται σαν η πρώτη ιστορική περίοδος που ενισχύει τόσο πολύ τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Από την μια μεριά η αντιπαράθεση των Χριστιανών με τους Μουσουλμάνους κι από την άλλη η κόντρα μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, πυροδότησαν απίστευτα μίση, που ακόμα και σήμερα, τόσους αιώνες αργότερα, παραμένουν άσβεστα. Εντός του παιχνιδιού, ο θρησκευτικός παράγοντας είναι αλληλένδετος με την ευημερία μιας πόλης ή ακόμα κι ενός έθνους. Και μπορεί αυτό να μην είναι τόσο εμφανές στις περιπτώσεις των Ορθόδοξων και των Μουσουλμάνων, αλλά όσον αφορά τα Ρωμαιοκαθολικά έθνη, η αντίθεση στις επιθυμίες του Βατικανού μπορεί να επιφέρει δυσάρεστες εξελίξεις. Μέσα στο πνεύμα αυτού του γενικότερου προσηλυτισμού, είναι εμφανής και η παρουσία της Ιεράς Εξέτασης που τριγυρνά σε όλο τον χάρτη ανενόχλητη και μπορεί να παραδώσει στην πυρά όποιον θεωρεί ότι αντίκειται στις αρχές του καθολικού δόγματος.

«Είναι διπλή απόλαυση να εξαπατάς αυτόν που εξαπατά».4 Πρόκειται για μια από αυτές τις φράσεις που χαρακτηρίζουν ολόκληρες εποχές. Ο Μεσαίωνας δεν είναι χολιγουντιανό έπος: δεν χαρακτηρίζεται από επικές μάχες και από larger than life ηρωικές φιγούρες. Είναι μια περίοδος σκοτεινή και βρώμικη, με ματωμένες λεπίδες και λασπωμένες πανοπλίες, μια εποχή που ο σκοπός άγιαζε τα οποιαδήποτε μέσα και ανήγαγε την ραδιουργία και την εξαπάτηση σε τέχνη.

«Καλύτερα να βασιλεύεις στην κόλαση παρά να υπηρετείς στον Παράδεισο». 5 Παρά τις προσπάθειες να πείσουν για το αντίθετο, οι πάσης φύσεως εστεμμένοι είναι άνθρωποι κι όχι θεοί. Η ειδοποιός διαφορά είναι αυτή που αντικατοπτρίζεται στην παραπάνω φράση: η έλλειψη ταπεινότητας και κατ’ επέκταση η δίψα για συνεχώς αυξανόμενη δύναμη και εξουσία είναι αμιγώς ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Οι θεοί δεν έχουν ανάγκη επιβεβαίωσης. Ακόμα κι ο παίχτης του “Medieval II: Total War”, ιδιαίτερα σε multiplayer περιβάλλον, είναι περισσότερο ένας super κυβερνήτης – στρατηγός που υποκύπτοντας σε ανθρώπινες αδυναμίες επιδιώκει την κυριαρχία σε ένα ψηφιακό πεδίο μάχης.

1. Αγνώστου
2. Νικολό Μακιαβέλι (Πολιτικός Αναλυτής & Φιλόσοφος)
3. Arnald-Amalric (Σιστεριανός Επίσκοπος)
4. Νικολό Μακιαβέλι (Πολιτικός Αναλυτής & Φιλόσοφος)
5. John Milton (Άγγλος Ποιητής)

15
0

ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Παρακολουθήστε τα σχόλια
Να ειδοποιηθώ όταν
guest

0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Games Nintendo Theories

Θεωρείς Παιγνίων, The Wii Revolution

Happy, happy Birthday! Στις 19 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την στιγμή που ο άνεμος του Wii ξεκίνησε να φυσάει στις Η.Π.Α. για να παρασύρει στην συνέχεια τα πάντα στο πέρασμα του. Πέμπτη κατά σειρά κονσόλα της Nintendo, έγινε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα η ναυαρχίδα της, φτάνοντας στον αριθμό ρεκόρ των 36,2 εκατ. τεμαχίων […]

Games Theories

Το Χάσμα των Γενεών

Ο «απόμαχος της ζωής», με γκρι κουστουμάκι και μπορντώ, μάλλινο γιλέκο κοίταζε κατευθείαν στα ενδότερα του internet cafe. Εκεί που μια παρέα από τέσσερις πιτσιρικάδες, ήταν δεν ήταν 15-16 χρονώ, απασχολούνταν στο ευγενές άθλημα του “Lineage II”. «Ε ρε νεολαία, σου λέει μετά… εγώ στην ηλικία τους…». Μη μου πείτε ότι η εικόνα αυτή δε […]

Games PlayStation Theories Xbox

Θεωρείες Παιγνίων, Το τέλος των σεναρίων

Μου φαίνεται ότι τα δέκα δάχτυλα των χεριών μου είναι παραπάνω από αρκετά για να καταμετρήσουν τα πραγματικά ενδιαφέροντα σενάρια που έφτασαν να γίνουν κινηματογραφικές παραγωγές μέσα στην τελευταία δεκαπενταετία (για να μην πω παραπάνω). Κάτι ανάλογο παρατηρώ και στον χώρο των videogames, που αποδεικνύονται άλλωστε συγγενής πρώτου βαθμού με τον αντίστοιχο κινηματογραφικό.

Games Theories

Θεωρείες Παιγνίων, Ζωή χωρίς επανάσταση είναι μισή ζωή

Crysis, Halo, Gears of War, ένας κατάλογος χωρίς τέλος. Ένας κατάλογος γεμάτος από ήρωες–υπερστρατιώτες με μοναδική τους έγνοια την υπεράσπιση του καλού. Ενάντια σε ποιο κακό όμως; οι εξωγήινοι και οι απόκοσμοι δαίμονες είναι δυο καλές εναλλακτικές, ενώ εσχάτως προστέθηκαν και οι αδίστακτοι μουσουλμάνοι. Τελικά όμως, ποιος θα μας προστατέψει από τους φύλακες; Το κοινό […]