Samsung Galaxy Note: Η γνωριμία μας με τα phablet [Throwback]

Σήμερα θα κάνουμε throwback στο αρχικό Samsung Galaxy Note, τη συσκευή που μας έμαθε τι θα πει πραγματικά μεγάλο smartphone, ή αλλιώς phablet. Το έτος είναι 2011, το Android έχει ωριμάσει αρκετά και πλέον βρισκόμαστε στην έκδοση 2.3.4 Gingerbread, η καλύτερη έκδοση που είχαμε πάρει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Από την άλλη, η Apple έχει καθιερωθεί στην αγορά των smartphones ως η απόλυτη εμπειρία, προσφέροντας smooth επιδόσεις και ένα καταπληκτικό App Store, όμως οι χρήστες είχαν ελάχιστη ελευθερία και επιλογές σε τιμή. Το 2011 η εταιρεία μας έδωσε το iPhone 4S, παρέχοντας διπύρηνο επεξεργαστή και στο iOS, ενώ είχε πιάσει τον παλμό της νεολαίας, προσφέροντας άριστη, για την εποχή, selfie κάμερα.

Η κυκλοφορία

Ενώ όλα έδειχναν ήρεμα όμως και η Samsung είχε ήδη παρουσιάσει τη ναυαρχίδα της για το έτος, το Samsung Galaxy SII, το Σεπτέμβριο η εταιρεία ξαφνιάζει το κοινό αλλά και τα ΜΜΕ με την κυκλοφορία μίας δεύτερης, διαφορετικής ναυαρχίδας: το Samsung Galaxy Note. Μία συσκευή με τον ίδιο επεξεργαστή με το SII, ίδια RAM, ίδιες κάμερες και ίδιο λειτουργικό. Τι ήταν αυτό λοιπόν που το έκανε να ξεχωρίζει και να μη γράφουμε τώρα throwback για το Galaxy SII; Το τεράστιο του μέγεθος.

Το Samsung Galaxy Note ήταν τεράστιο για την εποχή, με οθόνη 5,3 ιντσών και αναλογία 16:10. Μιλάμε για την εποχή που η Apple συνέχιζε να προσφέρει οθόνη 3,5 ιντσών, πριν την “επίδειξη κοινής λογικής” με την οθόνη του iPhone 5, ενώ ήδη όλοι θεωρούσαν πως η Samsung ίσως το παρατραβάει με τις 4,3 ίντσες του Galaxy SII. Από την άλλη, η οθόνη του Galaxy Note ήταν τόσο καλή σαν οθόνη που ήταν αρκετά κοντά στα ppi του iPhone 4S, αν και πάλι παρέμενε πίσω.

Η διαφορετική εμπειρία

Το Samsung Galaxy Note ήταν μεγάλο. Το ξέραμε όλοι τότε. Οι κριτικοί βάφτισαν τη νέα κατηγορία συσκευών “phablet”, καθώς ήταν τόσο μεγάλο που δε μπορούσε να χαρακτηριστεί απλό smartphone. Από την άλλη, ήταν μικρότερο από οποιοδήποτε tablet, οπότε ούτε σε εκείνη την κατηγορία ταίριαζε. Το “κοινό συμπέρασμα” όλων ήταν πως για έναν μέσο χρήστη, το τηλέφωνο δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί. Όχι ότι ήταν κακό σαν τηλέφωνο, αλλά ήταν τεράστιο για απλή χρήση.

Όμως, αυτό που θα έπαιρνε οποιοσδήποτε χρήστης με αυτή τη συσκευή δεν ήταν απλά ένα μεγάλο και δύσκολο στη χρήση τηλέφωνο, αλλά την καλύτερη multimedia επιλογή της εποχής. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως μία 5,3 ιντσών Super AMOLED με ανάλυση 1.280×800 θα πρόσφερε την καλύτερη εμπειρία βίντεο και παιχνιδιών που είχαμε δει μέχρι τότε, ενώ και ο διπύρηνος επεξεργαστής του θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε κάθε προσδοκία.

Γνωρίζοντας το S Pen

Μία ακόμα προσθήκη που έκανε η Samsung για να δικαιολογήσει το μεγάλο μέγεθος ήταν το S Pen, η πρώτη γραφίδα σε κινητό που μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς πίεση, ενώ ταυτόχρονα μπορούσε να παρέχει διαφορετικά επίπεδα πίεσης και η οθόνη να τα αντιλαμβάνεται. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως οι χρήστες μπορούσαν να κρατήσουν σημειώσεις, μέσω και του αντίστοιχου Quick Memo, μέσω της γραφίδας, σα να γράφουν σε χαρτί.

Από την άλλη όμως, αν και η εμπειρία ήταν όντως μοναδική, το S Pen ήταν μία γραφίδα. Σκέτο. Χωρίς τα χαρακτηριστικά που βλέπουμε σήμερα. Ακόμα και η ίδια η Samsung δε σου έδινε αρκετές χρήσης του, παρά μόνο για σημειώσεις ή ζωγραφική. Ναι, σίγουρα δεν ήταν η γραφίδα που είχαμε συνηθίσει στις resistive οθόνες που έπρεπε να την πιέζεις. Ναι, η εμπειρία ήταν αρκετά κοντά στο να γράφει κάποιος φυσικά στο χαρτί. Αλλά πως να προωθήσεις κάτι τέτοιο σωστά, όταν μόνο αυτό προσφέρει το S Pen; Απλά δε μπορείς, κάτι που άλλαξε το Galaxy Note II (και ακόμα περισσότερο το 3).

Δεν έπεισε, αλλά ήταν η αρχή για κάτι μεγαλύτερο

Ας πούμε την αλήθεια. Μπορεί η σειρά Galaxy Note αυτή τη στιγμή να θεωρείται από τις κορυφαίες σειρές smartphone στην αγορά, με πολλούς να αναφέρουν πως πρόκειται για “τον βασιλιά των smartphones”, αλλά το αρχικό Samsung Galaxy Note δεν έπεισε κανέναν. Η γραφίδα δε σου έδινε πολλά πράγματα να κάνεις, πέραν της πλοήγησης στη συσκευή και το να κρατάς σημειώσεις. Η κατασκευή του ήταν ίδια με το Galaxy SII, δηλαδή πλαστική με δύο capacitive πλήκτρα και ένα φυσικό home button.

Από την άλλη, η μπαταρία των 2.500mAh ήταν εντυπωσιακή για την εποχή, η οθόνη του απλά απολαυστική, αν και με τα γνωστά προβλήματα του “μπλε” που είχαν οι AMOLED στο λευκό φόντο, ενώ σίγουρα ήταν ξεχωριστό. Όμως, αν δε μου δίνεις λόγους να αγοράσω κάτι που δε θα μπορώ να χειριστώ εύκολα, τότε γιατί να το αγοράσω; Και μάλιστα πιο ακριβά από ένα ήδη καλό Galaxy SII; Εδώ δυστυχώς δεν υπάρχει απάντηση.

Αν το δούμε όμως διαφορετικά, το Galaxy Note δε μπορεί θα θεωρηθεί μία αποτυχία, αλλά ένα επιτυχημένο πείραμα. Η Samsung δοκίμασε τις αντιδράσεις του κοινού και είδε πως όσοι τελικά έδωσαν μία ευκαιρία στη μεγαλύτερη οθόνη, τη λάτρεψαν. Είδε ανθρώπους να χρησιμοποιούν το S Pen, αλλά ήθελαν περισσότερες ευκαιρίες να το αξιοποιήσουν. Είδε πως υπάρχει κοινό για μία αγορά που δε γνωρίζαμε καν ότι υπάρχει.

Το Galaxy Note ίσως δεν ήταν η καλύτερη πρόταση να αγοράσει κάποιος. Όμως μας έδωσε τις μεγάλες οθόνες και το S Pen που απολαμβάνουμε σήμερα και για αυτό οδήγησε σε ένα σημείο τις εξελίξεις, όταν οι άλλοι προτιμούσαν να το παίξουν safe.