Έρευνα δείχνει πως το ταξίδι στο χρόνο είναι μαθηματικά εφικτό

Πριν ακόμα ο Αϊνστάιν διατυπώσει τη Θεωρία της Σχετικότητας, οι άνθρωποι οραματιζόντουσαν το ταξίδι στο χρόνο και ενδεχομένως κάτι τέτοιο να μην απέχει και πολύ από την πραγματικότητα αφού έρευνα υποστηρίζει πως το ταξίδι στο χρόνο είναι μαθηματικά εφικτό.

Κάνοντας μια αναφορά στη Θεωρία της Σχετικότητας, θα πάμε στο Νοέμβριο του 1915 όπου ο Αϊνστάιν, ενώπιον της Πρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, διατύπωσε κάτι που αντικαθιστούσε την εξήγηση του Ισαάκ Νεύτωνα για τη βαρύτητα και προκάλεσε αντιδράσεις. Σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, η βαρύτητα δε θεωρείται σαν το αποτέλεσμα μιας δύναμης αλλά στην καμπύλωση του χωροχρόνου, η οποία προκαλείται από την περιεχόμενη στον χωρόχρονο μάζα και ενέργεια.

Αναφορικά με την έρευνα που έγινε από δύο καθηγητές Φυσικής και Μαθηματικών του University of British Columbia, υποστηρίζεται πως το ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό. Πιο συγκεκριμένα ο Ben Tippett δήλωσε πως ενώ οι άνθρωποι θεωρούν πως το ταξίδι στο χρόνο είναι στα πλαίσια της επιστημονικής φαντασίας, μπορεί τελικά να γίνει πραγματικότητα χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μαθηματικά.

Ο Ben Tippett σε συνεργασία με τον αστροφυσικό του Πανεπιστήμιου του Maryland, David Tsang, ανέπτυξε έναν μαθηματικό τύπο που χρησιμοποιεί τη Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν για να αποδείξει πως το ταξίδι στο χρόνο είναι θεωρητικά εφικτό. Για να γίνει πιο κατανοητός αναφέρει πως οι άνθρωποι θα πρέπει να το φανταστούν σαν να μεταβαίνουν μπροστά και πίσω μέσω του χωροχρόνου, μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Κλασσική και Κβαντική Βαρύτητα”.

Επιπλέον, αναφέρουν τη διαδικασία αυτή με το όνομα TARDIS το οποίο προέρχεται από το “Traversable Acausal Retrograde Domain In Space-time”, κατά την οποία υπάρχει ένα μοντέλο της λεγόμενης “μηχανής του χρόνου” χρησιμοποιεί την καμπύλωση του χωροχρόνου για να λυγίσει το χρόνο κυκλικά και όχι σε ευθεία γραμμή, μιας και ο κύκλος θα μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο.

Το συγκεκριμένο μοντέλο υποστηρίζει πως ο χρόνος θα μπορεί να λυγίσει γύρω απο αντικείμενα μεγάλης μάζας με τον ίδιο τρόπο που κάνει ο φυσικός χώρος στο σύμπαν. Για τους Tippet και Tsang, η χρονομηχανή TARDIS είναι μια “φούσκα” χωροχρόνου που ταξιδεύει πιο γρήγορα από την ταχύτητα του φωτός στο παρελθόν και το μέλλον κατά μήκος μιας κυκλικής διαδρομής μέσα στο χωροχρόνο.

Προς το παρόν δεν είναι εφικτό να κατασκευαστεί μια τέτοια μηχανή του χρόνου, παρά το ότι μαθηματικά είναι εφικτό, μιας και χρειάζεται η απαραίτητη εξωτική ύλη όπως την ονομάζουν οι συγκεκριμένοι επιστήμονες, για να μπορέσουν να κάμψουν το χωροχρόνο με τρόπους τους οποίους δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά που υποστηρίζει κάποιος την πραγματοποίηση ενός ταξιδιού στο χρόνο, μιας και υπάρχουν πειράματα όπως αυτό με τη διέγερση φωτονίων που ταξιδεύουν στο χρόνο σε περιβάλλον εργαστηρίου. Τέλος, υπάρχουν ορισμένοι που υποστηρίζουν πως η μηχανή του χρόνου δε μπορεί να υπάρξει μιας και το ταξίδι στο χρόνο δεν είναι εφικτό, ενώ άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει επειδή δεν υπάρχει μέλλον στο οποίο μπορούμε να ταξιδέψουμε. Για αυτό το λόγο η μελέτη του χωροχρόνου είναι κάτι το συναρπαστικό και ταυτόχρονα προβληματίζει όσους ασχολούνται με αυτό.

Πηγή