Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, κάποιοι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να δουν τον κόσμο πιο γρήγορα από τους άλλους.
Μια μελέτη με τίτλο “The speed of sight: Individual variation in critic flicker fusion thresholds” που δημοσιεύτηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Plos One περιγράφει λεπτομερώς ένα πείραμα στο οποίο οι συμμετέχοντες είχαν την αποστολή να δουν μια πηγή φωτός που τρεμοπαίζει γρήγορα και να αναγνωρίζουν πότε γίνεται σταθερή. Μερικοί αντιλήφθηκαν το φως ως μια σταθερή δέσμη όταν αναβοσβήνει περίπου 35 φορές το δευτερόλεπτο, ενώ άλλοι μπορούσαν ακόμα να αναγνωρίσουν ότι το φως τρεμοπαίζει με ταχύτητες 60 φορές το δευτερόλεπτο ή μεγαλύτερες.
Η μελέτη επαναλήφθηκε πολλές φορές με τους ίδιους συμμετέχοντες και οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ενώ υπήρχε σημαντική διαφοροποίηση μεταξύ των ατόμων, τα άτομα που μπορούσαν να αντιληφθούν το φως να τρεμοπαίζει με ταχύτερους ρυθμούς μπόρεσαν να το κάνουν επανειλημμένα.
Ο καθηγητής Kevin Mitchell, νευροβιολόγος στο Trinity College του Δουβλίνου, δήλωσε: «Πιστεύουμε ότι οι ατομικές διαφορές στην ταχύτητα αντίληψης μπορεί να γίνουν εμφανείς σε καταστάσεις υψηλής ταχύτητας όπου κάποιος μπορεί να χρειαστεί να εντοπίσει ή να παρακολουθήσει αντικείμενα που κινούνται γρήγορα, όπως στα αθλήματα με μπάλα ή σε καταστάσεις όπου οι οπτικές σκηνές αλλάζουν γρήγορα, όπως σε ανταγωνιστικά παιχνίδια».
«Μπορεί να έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των άλλων προτού καν σηκώσουν μια ρακέτα και χτυπήσουν μια μπάλα του τένις ή πιάσουν ένα χειριστήριο και πηδήξουν σε κάποιον φανταστικό κόσμο στο διαδίκτυο».
Η αντίληψη του φωτός που τρεμοπαίζει είναι μόνο ένα μέρος του παζλ όταν πρόκειται να δούμε κίνηση. Οι κινούμενες εικόνες έχουν βρεθεί ότι επικαλούνται διαφορετικά οπτικά συστήματα σε αυτά που επεξεργάζονται μόνο το φως, και περισσότερο από αυτό, η οπτική αντίληψη μπορεί να εκπαιδευτεί για να βελτιωθεί.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ