OnePlus One: Το πραγματικό Flagship Killer [Throwback]

Σήμερα θα θυμηθούμε το πρώτο πραγματικό flagship killer που κυκλοφόρησε ποτέ, το μοναδικό OnePlus One αλλά και τι το έκανε τόσο ξεχωριστό. Ένα τηλέφωνο που δείχνει πως μία εταιρεία αν θέλει, μπορεί να δώσει εξαιρετικά αποτελέσματα και χωρίς να χρειάζεται να δώσει κάποιος μία περιουσία. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο πνευματικός “παππούς” συσκευών όπως το POCO F1 και όχι τόσο των σημερινών OnePlus, όμως η ιστορία του είχε και αρκετά προβλήματα.

Η παρουσίαση που τάραξε τα νερά

Στις 23 Απριλίου του 2014 μία νέα εταιρεία εμφανίστηκε από το πουθενά και ανακοίνωσε μία συσκευή “flagship killer”. Τότε δεν είχαμε ιδέα τι είναι η OnePlus και τι θα πει “flagship killer”, οπότε και μόνο αυτή η ανακοίνωση ήταν αρκετή για να τραβήξει το ενδιαφέρον μας. Αυτό που τελικά ανακοινώθηκε ήταν το OnePlus One. Μία συσκευή με τον τελευταίο Snapdragon 801, 3GB μνήμης RAM, οθόνη 5,5 ιντσών FHD, μπαταρία 3.100mAh και κάμερα με αισθητήρα Sony Exnor Gen 3.

Θα πει κάποιος ωραία, δε φαίνεται να έχει μεγάλες διαφορές από το Galaxy S5 που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, εκτός το 1GB μνήμης RAM παραπάνω, οπότε σίγα. Ναι, εν μέρη έχετε δίκιο, όμως δε μιλήσαμε για τιμή. Ναυαρχίδες όπως το Galaxy S5 ή το HTC One M8 ήρθαν στην Ελλάδα με τιμή 749 ευρώ, ενώ το iPhone 5S των 16GB που ήταν στην αγορά είχε τιμή 739 ευρώ. Οπότε, γιατί κάποιος να δώσει λεφτά για μία καινούργια “κινεζομάρκα” που δε τη ξέρει κανείς;

Η απάντηση είναι απλή: Το OnePlus One κόστιζε 269 ευρώ. Ναι, καλά ακούσατε, 269 ευρώ η έκδοση με τα 16GB μνήμης και 299 ευρώ η έκδοση με τα 64GB μνήμης. Το ακόμα καλύτερο; Σε μία εποχή που το Android είχε αρχίσει να δείχνει μία ωριμότητα αλλά οι εταιρείες το γέμιζαν με δικά τους skins και το έκαναν πιο βαρύ από όσο έπρεπε, το OnePlus One ερχόταν με λογισμικό Cyanogenmod, μία παραλλαγή του Android που ήταν η πιο αγαπημένη όλης της tech κοινότητας.

Με λίγα λόγια: ίδια χαρακτηριστικά, πιο αγαπημένο λογισμικό και μισή τιμή από όλους.

Η προβληματική κυκλοφορία

Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως η OnePlus με μία τέτοια ανακοίνωση ήταν έτοιμη για τον πανικό και την τεράστια ζήτηση που θα είχε μία τέτοια συσκευή, όμως έγινε το εντελώς αντίθετο. Η εταιρεία δημιούργησε ένα σύστημα προσκλήσεων, μέσω του οποίου οι ενδιαφερόμενοι έπρεπε να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους και μετά θα τους ερχόταν μία πρόσκληση, με την οποία είχαν 48 ώρες για να αγοράσουν το OnePlus που επιθυμούσαν. Το πρόβλημα ήταν πως κανείς δεν ήξερε πότε και αν του έρθει πρόσκληση.

Το ακόμα χειρότερο ήταν το πρώτο promotion της εταιρείας, όπου έδινε σε 100 τυχερούς την ευκαιρία να αγοράσουν ένα OnePlus One 16GB με μόλις 1 δολάριο αλλά και τρεις προσκλήσεις για τους φίλους τους. Το ζητούμενο: να σπάσουν το δικό τους κινητό. Αυτό βέβαια που δεν ξεκαθάρισε η εταιρεία είναι ότι αφορούσε συγκεκριμένα άτομα, τα οποία είχε ειδοποιήσει. Το αποτέλεσμα; Δεκάδες βίντεο στο YouTube ατόμων που σπάνε τις συσκευές τους με την ελπίδα ότι θα πάρουν ένα νέο OnePlus One. Η εταιρεία προσπάθησε να αποσύρει σχετικά γρήγορα το promotion, όμως το κακό είχε γίνει.

Το δεύτερο promotion ήταν λίγο καλύτερο από το πρώτο, με την ονομασία “Ladies First”. Το ζητούμενο ήταν γυναίκες να ανεβάσουν φωτογραφίες με το λογότυπο της εταιρείας, είτε ζωγραφισμένο σε χαρτί είτε πάνω τους. Οι αντιδράσεις ήρθαν σαν καταιγίδα από το κοινό, το οποίο χαρακτήρισε τη OnePlus ως σεξιστές, αλλά και ότι χρησιμοποιούν τις γυναίκες ως αντικείμενα. Περιττό να πούμε ότι σε ελάχιστες ώρες το promotion είχε ακυρωθεί.

Η συσκευή ξεκίνησε να πωλείται χωρίς προσκλήσεις σχεδόν μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, όμως το hype ήταν ακόμα ανεβασμένο. Προσωπικά ήμουν από τους πολύ τυχερούς που το είχαν το 2014, όμως από τους άτυχους που είχαν το Silky White χρώμα. Αυτό που με έκανε να μισήσω αυτό το χρώμα ήταν η πλάτη του, καθώς όταν για πρώτη φορά μετά από μήνες έπιασα το sandstone πραγματικά ερωτεύτηκα με την αίσθηση (και παίρνω σχεδόν πάντα θήκες sandstone για τις συσκευές μου).

Η εμπειρία και τα προβλήματα

Όπως είπαμε, 300 ευρώ για συσκευή των 750 ευρώ. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα, σωστά; Μάλλον όχι. Το OnePlus One ήταν η καλύτερη συσκευή που θα μπορούσε να πάρει κανείς, από άποψη ταχύτητας και λογισμικού. Όπως είπαμε, σε μία εποχή που το bloatware ήταν ανεξέλεγκτο στο χώρο του Android, η OnePlus πρόσφερε μία τόσο καλή εμπειρία, αντίστοιχη των Nexus. Όμως, σε αντίθεση με τα Nexus, το OnePlus One πρόσφερε και πολλές επιλογές customization, που δεν έβρισκες σε stock συσκευές.

Πάλι σε αντίθεση με το Nexus και παίζοντας στην κατηγορία των “μεγάλων”, το OnePlus One είχε εξαιρετική κάμερα για την εποχή του, τόσο μπροστά όσο και πίσω. Η οθόνη του ήταν καταπληκτική, βάζοντας κάτω τις καλύτερες LCD της κατηγορίας, ενώ είχε και μία premium και διαφορετική εμφάνιση από όλα τα υπόλοιπα μοντέλα της αγοράς. Ακόμα και το γεγονός ότι οι χρήστες μπορούσαν να διαλέξουν μεταξύ on-screen navigation buttons και off-screen ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Το μοναδικό πρόβλημα ήταν τα bugs. Όσο αγαπημένο και να είναι το Cyanogenmod καθώς πρόσφερε μία σανίδα σωτηρίας στις συσκευές άλλων κατασκευαστών, υπήρχαν αρκετά bugs που τα έβλεπε κανείς έντονα όταν χρησιμοποιούσε το OnePlus One. Εφαρμογές έκλειναν μόνες τους κάποιες φορές, κολλούσε η lockscreen, ενώ το πιο “έντονο” ήταν το αισθητό lag του home button, που ήθελε λίγα δέκατα παραπάνω μέχρι να εκτελέσει την εντολή.

Προσωπικά, είχα πρόβλημα και στην κάμερα. Στις νυχτερινές λήψεις για κάποιον λόγο το πάνω μισό της φωτογραφίας ήταν πιο σκούρο από το κάτω μισό. Στην αρχή φοβήθηκα πως είχε πρόβλημα η οθόνη, όμως και στον υπολογιστή ήταν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Πείτε μας και εσείς στα σχόλια αν αντιμετωπίσατε κάποιο πρόβλημα με το OnePlus One.

Never Settle… κάποτε

Το OnePlus One ήταν ο πρώτος μεγάλος “τσαμπουκάς” στη βιομηχανία, ο οποίος όμως έσβησε με το πέρασμα των χρόνων. Σε αντίθεση με πολλές συσκευές που υπόσχονται να γίνουν flagship killer αλλά όλο και κάπου θα υστερούν, το OnePlus One ήταν ο απόλυτος συνδυασμός, για το 2014. Από τον πραγματικό stereo ήχο του μέχρι την οθόνη και την κάμερα του, το OnePlus One δεν είχε να φοβηθεί τίποτα απέναντι και στους πιο σκληρούς αντιπάλους στο χώρο.

Αυτό όμως που κατάλαβε η OnePlus γρήγορα είναι ότι ή θα πεθάνεις σαν ήρωας, ή θα ζήσεις αρκετά για να γίνεις εσύ ο κακός. Μία τέτοια συσκευή πρακτικά δε μπορεί να υπάρχει στην αγορά. Η εταιρεία είχε υπολογίσει να πουλήσει μόλις 50.000 τεμάχια το 2014 και τελικά έφτασε το 1 εκατομμύριο. Προφανώς οι συσκευές πουλήθηκαν στο κόστος, όμως μία εταιρεία δε μπορεί να συντηρηθεί έτσι.

Δεν ήταν καν μόνο η καταπληκτική συσκευή, ήταν ακόμα και η συσκευασία με το απίστευτο unboxing experience που προσέφερε. Fast forward στο 2020 και βλέπουμε στα 400 ευρώ το OnePlus Nord, μία συσκευή που το μόνο που θυμίζει από OnePlus One είναι η τιμή του και αυτή αυξημένη. Δυστυχώς ή ευτυχώς η εταιρεία έπρεπε να διαλέξει: είτε να συνεχίσει να προσφέρει κορυφαία χαρακτηριστικά και εμπειρία χρήσης, είτε να συνεχίσει να προσφέρει οικονομικές συσκευές. Όμως, το OnePlus One έβαλε την εταιρεία στο παιχνίδι και έδειξε πως όλα μπορούν να αλλάξουν στη βιομηχανία.

Για αυτό, το OnePlus One θα μείνει στην ιστορία ως το πρώτο και ίσως μοναδικό πραγματικό Flagship Killer.