Εχθές το πρωί επισκέφτηκα το εθνικό μουσείο τεχνολογίας και καινοτομίας στο Τόκυο, το Miraikan. Μέσα σε ένα πολυτελές όσο και ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά πολυόροφο κτήριο οικογένειες και παιδιά όλων των ηλικιών έπαιζαν, μάθαιναν και ανακάλυπταν πληροφορίες για το διάστημα, τη φυσική, τη μηχανική, το ανθρώπινο σώμα και τους υπολογιστές.
Βλέποντας αυτό το ευχάριστο θέαμα με τα χαμογελαστά πρόσωπα και τα μάτια γεμάτα όρεξη για μάθηση των μικρών παιδιών σφίχτηκε η καρδιά μου και μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από τις ειδήσεις της ελληνικής τηλεόρασης με οικογένειες να “παρακαλάνε” να ανοίξουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα δημόσια νηπιαγωγία για να υποδεχθούν τα παιδιά τους. Είναι η δεύτερη φορά που το παθαίνω αυτό, η προηγούμενη ήταν όταν είχα επισκεφτεί το Deutsches Museum στο Μόναχο της Γερμανίας.
Δεν γνωρίζω τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την κατάσταση της ελληνικής πραγματικότητας, και προ κρίσης υπήρχαν οι εικόνες και τα παράπονα για την παιδεία και τα δημόσια νηπιαγωγεία. Ίσως κατηγορηθώ ότι γκρινιάζω και πουλάω λαϊκισμό, όμως αιθάνομαι ένα σφίξιμο στην καρδιά όταν βλέπω παιδάκια να έχουν πρόσβαση σε τέτοια ποιοτική πληροφορία και τα δικά μας να μην έχουν.
Κώστα καλά τα λες, καμία κατηγορία για γκρίνα. Αυτό το σφίξιμο που λες το αισθάνομαι σχεδόν καθημερινά με μικρές λεπτομέρειες στη καθημερινή ζωή που βλέπω και εγώ εδώ στη Ταϊβάν.
Σε μια χώρα που απο το “εργοστάσιο” όλου του κόσμου προσπαθέι να ανεβάσει το καθημερινό επίπεδο ζωής του κόσμου και να μετεξελιχθέι σα κοινωνία/οικονομία (ισως όχι πάντα ιδανικά, αλλά προσπθούν).
Άλλος κόσμος…
Κώστα μια χαρά τα λες! Μη μασάς καθόλου! Το διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο κατέστρεψε την παιδεία στην χώρα που αυτή γεννήθηκε. Αυτό ισοδυναμεί με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Μετά την ύβρη όμως, έπεται η νέμεσις!
Ο όμορφος και εύλογος προβληματισμός φίλε Κώστα δεν είναι κατά ανάγκη λαϊκισμός, είναι η απαρχή για δημιουργία, μέσω της λύσης! Είναι η αρχή για κάτι το καινούργιο,το καθόλου συμβατικό ή συμβιβαστικό! Είσαι ανήσυχος και δεν εφησυχάζεις… Πνευματώδης και αρνείσαι ότι το πνεύμα έχει πεθάνει… είναι όμορφο αυτό, όπως ο ελπιδοφόρος προβληματισμός σου!