Alan Wake Review

“Το καλό πράγμα αργεί να γίνει”: με αυτή την παροιμία παρηγορούσαμε τους εαυτούς μας εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια, κάθε φορά που μαθαίναμε ότι “το Alan Wake καθυστερεί”, “καθυστερεί κι άλλο”, “τελικά δεν προλαβαίνει τη χρονιά”, “έρχεται του χρόνου”, “η ανάπτυξή του πάει πίσω”, “παραμένει άφαντο” κλπ. Την ψυχή μας βγάλανε. Γνωρίζετε ότι είμαι υπέρμαχος των multi-platform τίλων, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση χαίρομαι που η Microsoft τσίμπησε αποκλειστικό το Alan Wake.

Ο λόγος; Βλέποντας τον χρόνο που χρειάστηκε, θεωρώ ότι υπό διαφορετικές συνθήκες η Remedy δεν θα κατάφερνε να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Εξίσου ικανοποιημένος θα δήλωνα και αν το είχε τσιμπήσει η Sony φυσικά. Το θέμα δεν είναι το ποιος έχει την αποκλειστικότητα, αλλά το ότι είναι αποκλειστικότητα, που σημαίνει περισσότερος χρόνος και σίγουρη χρηματοδότηση για τους δημιουργούς. Το Alan Wake λοιπόν είναι επιτέλους εδώ και ευτυχώς δικαιώνει τις προσδοκίες.

Στο παιχνίδι αναλαμβάνετε τον έλεγχο του Alan Wake, ενός επιτυχημένου συγγραφέα, που όμως εδώ και δύο χρόνια δεν έχει καταφέρει να γράψει ούτε λέξη, καθώς αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα. Γι αυτό και μαζί με τη γυναίκα του την Alice, την οποία λατρεύει, επισκέπτεται το Bright Falls, μία πανέμορφη απομονωμένη πόλη της αμερικανικής επαρχίας. Εκεί ελπίζει ότι θα ηρεμήσει, θα χαλαρώσει, θα ξεφύγει από τα προβλήματα που τον ταλάνιζαν πίσω στη Νέα Υόρκη. Έλα όμως που συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η γυναίκα του εξαφανίζεται ξαφνικά και ο Alan μπλέκει σε μία περιπέτεια βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες του. Ή μήπως ακόμα και τώρα βλέπει απλά έναν εφιάλτη και όλα αυτά δεν συμβαίνουν πραγματικά; Το τι γίνεται στη συνέχεια δεν θέλω να σας το περιγράψω για ευνόητους λόγους, αλλά και να ήθελα δεν θα μπορούσα.

Βλέπετε, η Remedy φρόντισε να καταστήσει προφανές από νωρίς ότι το νέο της πόνημα δεν έχει καμμία σχέση με το στιλ του Max Payne και γενικώς δεν είναι ένα συνηθισμένο παιχνίδι. Το Alan Wake τυπικά είναι τίτλος δράσης και περιπέτειας, αλλά ουσιαστικά είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ στα πρότυπα των κορυφαίων ταινιών του Χόλιγουντ. Παίζει με το μυαλό σας από την αρχή ως το τέλος, με διάφορους τρόπους. Την στιγμή που o Alan υποτίθεται ότι δεν έχει γράψει τίποτα εδώ και δύο χρόνια, κατά την διάρκεια του παιχνιδιού βρίσκετε σελίδες από το χειρόγραφο ενός υπό ανάπτυξη δικού του βιβλίου, το οποίο αφηγείται τα γεγονότα που… παίζετε εσείς! Ο κύριος εχθρός σας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, αλλά μία σκοτεινή δύναμη που ελέγχει και επηρεάζει τα πάντα. Γίνονται flashbacks, βλέπετε όνειρα, στις (in-game) τηλεοράσεις παρακολουθείτε τον απεγνωσμένο εαυτό σας (ή κάποιον άλλον;) να προσπαθεί να γράψει(!), οι ντόπιοι συμπεριφέρονται περίεργα και γενικώς γίνονται πολλά τρελά πράγματα. Μια ωραία ατμόσφαιρα με λίγα λόγια.

Σπύρος Κλαουδάτος
Διαβάστε ολόκληρο το χορταστικό review του Alan Wake, στο Game 2.0.